ထုိအခါ ေလာက၌
ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူေနသည္၊ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားသည္
ရမၼာ၀တီေနျပည္ေတာ္သို႔ ၾကြေတာ္မူမည္ရွိစဥ္ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားတုိ႔သည္
ဘုရားၾကြလာမည့္လမ္းကို ျပင္ဆင္ေနၾကသည္၊ ထုိအခါ သုေမဓာရွင္ရေသ့လည္း
ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ လွည့္လည္လာစဥ္ လမး္ျပင္ေနသူ တုိ႔ကိုျမင္၍ ေကာင္းကင္မွ
ဆငး္သက္ကာ အေၾကာင္းအရာကို ေမးေလသည္၊ ဘုရားသခင္ ၾကြလာမည္ျဖစ္၍
လမ္းျပင္ေနၾကေၾကာင္းကို ေျပာၾကသည္။
သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ “ေအာ္ - ဘုရားျဖစ္ဖုိ႕မဆုိထားႏွင့္ ဘုရားဟူေသာ အသံေလာက္ကိုပင္ ၾကားရဖုိ႔ မလြယ္ပါေခ်တကား”ဟု လြန္မင္းစြာ ၀မ္းေျမာက္လ်က္ လမ္းျပင္ရန္ တစ္ေနရာေတာင္း၍ လမ္းျပင္ေနသည္။
တန္ခိုးျဖင့္ျပင္လွ်င္ အျမန္ျပီးမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုယ္ျဖင့္ရင္းႏွီးမူပို၍ အက်ိဳးရွိမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ္တုိင္ေျမထမ္း၍ ရႊံ႕ညႊန္ထူထပ္ေသာ လမ္းကိုျပင္ေနစဥ္ လမ္းမျပီးခင္ ဘုရားရွင္ၾကြလာေလသည္၊ ရွင္ရေသ့သည္ ဘုရားရွင္ရႊံ႕ေပၚမၾကြရေလေအာင္ ကိုယ္ကိုခင္း၍ ၀မ္းလ်ားေမွာက္လ်က္ တံတားခင္းလွဴခဲ့ေလသည္။
ဘုရားရွင္ကို ၾကိဳဆုိေနၾကေသာ ပရိသတ္ထဲတြင္ သုမိတၱာမည္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္၏၊ ထုိအမ်ိဳးသမီးသည္ ရွင္ရေသ့ကိုျမင္လွ်င္ ျမင္ခ်င္း ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးသြားသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတြင္ပါလာေသာ ၾကာပန္းရွစ္ခိုင္တြင္ ၃-ခိုင္ကိုခ်န္၍ က်န္ ၅-ခိုင္ကို ရွင္ရေသ့လက္သို႔ ဆက္ကပ္လုိက္ေလသည္။ ရွင္ရေသ့လည္း ကိုယ္ကို၀ပ္စင္း တံတားခင္းလ်က္က ထုိၾကာပန္း ၅-ခိုင္ျဖင့္ ဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ေလသည္။
မွတ္ခ်က္။
။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာန ဗုဒၶဘာသာ
တရားေတာ္ အေျခံခံအဆင့္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားသည္။
No comments:
Post a Comment