လြမ္းတယ္...ကိုေရ...လြမ္းတယ္ကြယ္.....
ေနႏုိင္လြန္းသူ ကိုတစ္ေယာက္ ဒါကုိသိမွသိပါေလစလို႔ အားငယ္စြာေတြးမိေတာ႔.....
ကၽြန္မရင္ဘတ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္အျခမ္းေလးက ဆစ္ခနဲ နာက်င္သြားမိျပန္ေရာ......
ဒါေပမဲ႔ နာတာကိုနာတာပဲ ထားလိုက္ပါတယ္ေလ...နာတာကနာတာ.....
ခ်စ္တာကခ်စ္တာမုိ႔ မတူညီတဲ႔ အရာႏွစ္ခုကိုႏွိဳင္းယွဥ္လုိ႔....
ကို႔အေပၚထားတဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ေမတၱာကို ဘာေၾကာင္႔အစြန္းအထင္းျဖစ္ေစမွာလဲကြယ္....
ေ၀းပါေသးတယ္.....ကုိ႔ကိုေမ႔ပစ္ဖုိ႔......
အေတြးကမၻာေလးရဲ႕ ၂၄ နာရီ မိနစ္ စကၠန္႔တုိင္းမွာေတာင္
ကိုက အျပည္႔ေနရာယူထားသူရယ္ပါ.......
ရင္ခုန္သံေတြလဲ ကုိနဲ႔က်မွ ဆန္းသစ္လာခဲ႔ရျပီ.......
မၾကာမၾကာ ရင္ခုန္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ႔ ကုိ႔ကုိေလ....
အနားကတဖ၀ါးမွ မခြာႏုိင္ေအာင္ခ်စ္မိျပီ......
အနားကတဖ၀ါးမွ မခြာႏုိင္ေအာင္ခ်စ္မိျပီ......
ကုိရယ္....ဘယ္လုိေမွာ္အတတ္မ်ိဳးနဲ႔မ်ား ျပဳစားထားလုိ႔ပါလိမ္႔ကြယ္.....
ကၽြန္မက ကို႔ကို ဘာေၾကာင္႔ အဲေလာက္စြဲလန္းေန ရင္ခုန္ေနရတာလဲဟင္.....
တခါတခါေတာ႔လဲ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ ကုိ႔ကုိ မုန္းမိေနျပန္ေရာ......
ကိုက ကၽြန္မကို ဘာေၾကာင္႔အဲေလာက္ခ်စ္ေစရတာလဲ.....
စဥ္းစားေလ အေတြးရခက္ေလမုိ႔ .....
ညနက္နက္မွာ အိပ္ပ်က္ရေပါင္းလဲမ်ားပါျပီ ကိုရယ္.....
ညနက္နက္မွာ အိပ္ပ်က္ရေပါင္းလဲမ်ားပါျပီ ကိုရယ္.....
ကၽြန္မႏွလံုးသားေလးက ကိုထင္ထားတာထက္
ပိုျပီးႏူးညံ႔တယ္ ၊ ေၾကကြဲထိခိုက္လြယ္တယ္.....
ပိုျပီးႏူးညံ႔တယ္ ၊ ေၾကကြဲထိခိုက္လြယ္တယ္.....
ကို႔ရဲ႕ ဥေပကၡာေန႔ရက္ေတြကုိ ဒိထက္ပုိျပီး မခံစားႏုိင္ေတာ႔တာမုိ႔ စာနာသနားပါလို႔ေတာင္းပန္ရင္း.....
ကၽြန္မရဲ႕ရွင္ဘုရင္ေလးေရ.......
ကၽြန္မသိကၡာေတြ မာနေတြ ရွင္႔ေျခရင္းမွာ ၀ပ္စင္းလုိ႔
ရွင္႔အပါးမွာ ထာ၀ရခစားပါရေစေတာ႔လားကြယ္.................
No comments:
Post a Comment