ေလးနက္တဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို
မင္းမ်က္ႏွာေလးကုိ ခံစားျပီးရင္းခံစားလို႔
ႏူးည႔ံတဲ႔ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ
ငါ႔နားထဲမွာ ျပန္ၾကားျပီးရင္း ျပန္ၾကားလုိ႔
ငါ႔မ်က္ရည္ေတြ ျမစ္လိုစီး...
ငါ႔ေသာကမီးေတြ ပင္လယ္ေလာက္ၾကီးမွ
မင္းက ေက်နပ္ႏုိင္မွာလား ခ်စ္သူ....
ဒဏ္ခတ္တယ္ ဆုိရင္လဲ ေတာ္ေလာက္ေရာေပါ႔...
၀ဋ္ေၾကြး ဆုိတာရွိခဲ႔ရင္လဲ ေၾကပါေစေတာ႔...
ေနသာသလိုသာ ေနလုိက္ပါ....
ငါက နင္႔အတြက္ အစကတည္းက
ဘာဆုိဘာမွ မဟုတ္ခဲ႔တဲ႔ေကာင္ပါ...
ငါသိတာေပါ႔.......
နင္႔မ်က္၀န္းေတြ အရင္လုိမဟုတ္ပဲ
ငါ႔အေပၚ စိမ္းေနခဲ႔တာ...
နင္႔စိတ္အစဥ္ဟာ....
ေလႏွင္ရာလြင္႔တဲ႔ သစ္ရြက္ေတြလုိ
ငါမဟုတ္ပဲ တျခားတစ္ေယာက္ဆီမွာ
ယိမ္းေနခဲ႔တာ.....
တိမ္းညႊတ္လြယ္လွခ်ည္ရဲ႕ လုိ႔လဲ
အျပစ္မတင္ခ်င္ေတာ႔ပါဘူး....
ျဖစ္တတ္တဲ႔ သေဘာေတြမုိ႔
ငါနားလည္လက္ခံေပးလုိ႔ ရပါတယ္
တခုပဲ.....
ငါ႔ဘ၀ကို ဆုတ္ျဖဲ...
ရက္စက္စြာနဲ႔ ငါ႔ကုိ...
ခ်န္ရစ္လုိ႔ ထားခဲ႔ဲျပီးမွေတာ႔...
ျပန္ဆက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတဲ႔
ငါ႔ႏွလံုးသားကုိ မင္း.....
ဒဏ္ရာေတြ ထပ္ေပးဖုိ႔
မၾကိဳးစားပါနဲ႔ေတာ႔..............
No comments:
Post a Comment